ZBIERAM Z ZIEMI CYTRYNY
Jestem już prawie miesiąc na czerwonej zambijskiej ziemi - w Luwingu. Trudno opisać wszystko za jednym razem. Co dzień budzę się szczęśliwa i spokojna. Sprawdzam pogodę. Czasem chmura, czasem więcej wiatru. Mam afrykańskie imię, więc wszyscy mnie pamiętają od razu. Poznałam kilka czarnych Monik. Żadnych zmian klimatycznych ani problemów z jedzeniem. Byłam na tradycyjnym obiedzie we wsi. Ludzie zapraszają, opowiadają o życiu, uprawie w ogrodzie, dzieciach. Dzieci z sąsiednich chat przychodzą, żeby mnie zobaczyć. Jak o tym piszę sytuacja wydaje mi się trochę egzotyczna. Dzieci mnie kochają i ja kocham je. Siostry mają dość już dość tej naszej miłośći, bo abantu przychodzą o 6:00 rano. Uwielbiam je. Nigdy nie jestem tu sama - zawsze są przy mnie. Wykorzystują moją całą skumulowaną miłości. Przytulam je, opatruję wrzody, razem się śmiejemy, razem uczymy, razem chodzimy na spacery i jemy Popo (Papaja). Spełniłam marzenie. Chodzę na afrykańskie Msze Św., tańczę. Może niedługo przyłączę się do chóru, bo zaczęłam chodzić na próby w języku Bemba. Msza trwa 3 godziny i jest w Bemba - dlatego chodzę sama ;). Jedno z najpiękniejszych wspomnień to rzeka z małym wodospadem, bose stopy, czerwone dzikie pająki i duże motyle i ważki. 
Ludzie są jak z ksiązki "Biała Masajka". Żyją w prostych chatach, czerpią wodę z ziemi, gotują nad ogniem, kobiety chodzą w chitengach (sama mam już cztery), karmią dzieci, gotują, zajmują się ogrodem, sprzedają warzywa na markecie, pracują. Mężczyźni siedzą na swoich krzesłach i słuchają muzyki. Jedzenie jest bardzo drogie, np. kilogram ziemniaków kosztuje 6zł, ale trzypokojowy dom z ogrodem na własność kosztuje 1000zł. Nauczyciel w szkole podstawowej zarabia ok. 2000zł - jest bardzo szanowany. Dzieci się chętnie uczą i lubią wolontariuszy ;)
Posty
